Hallo allemaal!

Eindelijk mijn eerste berichtje vanuit Port Elizabeth! Sorry dat ik nog niet eerder wat heb laten weten aan jullie, maar de site lag er nogal vaak uit! Hopelijk kunnen jullie het me vergeven en genieten van mijn eerste verhaaltje haha :)

Hier is het helemaal super! De reis was erg vermoeiend, maar is heel goed verlopen. Wel even voor moeten dringen in de rij bij de douane omdat we anders onze vlucht niet konden halen, maar daar werd gelukkig niet echt op gereageerd. Na aankomst zijn we meteen van het zonnetje gaan genieten in onze tuin en hebben we een beetje een rondleiding gehad hier in de omgeving door onze Duitse huisgenootjes Yasmin en Valentino.Onderweg zijn we al meteen geconfronteerd metde armoede hier.Vijf bedelende kindjesaan je armen die bedelen om wat geld en je alleen maarachterna blijven lopen, terwijl je ze moet negeren en niet aan moet kijken.Dat voelt niet fijn!'s Avonds met z'n allen gegeten en daarna is iedereen best wel op tijd naar bed gegaan. Je wordt toch best wel moe van zo'n lange reis!

Zondag zijn we 's middags naar het strand geweest maar door de wind zijn we daar toch maar snel weer weg gegaan, haha. Port Elizabeth noemen ze ook wel de windy city en dat hebben we al heel goed gemerkt! Zondagavond nog wat spelletjes gedaan met alle meiden bij elkaar (14 in totaal) en daarna beetje op tijd naar bed gegaan, want maandag hadden we een drukke planning!

Maandagochtend zijn we alle projecten van alle groepjes studenten af geweest, zodat iedereen wist met welke projecten iedereen de komende weken bezig gaat zijn. Allereerst zijn we naar mission vale gegaan. Dit is een van de armste townships van Zuid-Afrika en dit was dan ook erg heftig om te zien. Hoe de mensen daar leven, kun je je gewoon echt niet voorstellen. Komende woensdag en donderdag ga ik samen met Carlijn meedraaien in Mission vale. Daar heeft men een project opgestart waardoor daar nu een aantal kinderen naar school kunnen gaan en mensen zoveel mogelijk voorzien worden van voedsel, kleding en schoon drinkwater. Erg indrukwekkend! Daarna hebben we het weeshuis Door of hope bezocht, waar ik de komende weken ga werken samen met Maaike, Carlijn & Marlies. 's Middags hebben we drie uur gewandeld door een ander township in Port Elizabeth, waar verschillende crèches staan waar andere studenten gaan werken. Ik kan je vertellen, door zo'n township lopen geeft je echt geen fijn gevoel. Er ligt erg veel rommel op straat, veel glas en erg veel honden. Ik schrok me dan ook kapot toen er ongeveer 5 honden rennend en blaffend op ons af kwamen, terwijl ik normaal gesproken toch echt niet bang ben van honden. Gelukkig had geen hond zoveel honger dat hij een van ons gebeten heeft, maar fijn was anders. Ook voelde het erg ongemakkelijk om met een groep van 15 mensen door een township te lopen. Ik had heel erg het gevoel dat we aapjes aan het kijken waren. De mensen voelen dit overigens helemaal niet zo! Ze vinden het leuk als je een foto van ze maakt (als ze de foto tenminste wel mogen zien, want een fototoestel is erg interessant!) en zwaaien allemaal naar je. Verder zijn er zoveel kinderen op straat niks aan het doen en alle kinderen reageren zo blij als ze blanke mensen zien. Echt heel bizar! Hopelijk kunnen jullie op de foto's een beetje zien hoe zo'n township eruit ziet. Iedereen heeft er een bepaald beeld bij, maar wanneer je dit in het echt ziet voelt het toch wel echt heel anders! 'sAvonds zijn we lekker uiteten geweest omdat Maaike jarig was. Lekker een rosétje gedronken en alles van die dag even achter ons gelaten met een mooi uitzicht opde zee, heeerlijk!

Vandaagwas onze eerste stagedag in het weeshuis.Hier keek ik erg lang naar uit, maar eerlijk gezegdwas dit een beetje tegengevallen. We werden gezien als juffrouw en hebben van 9 tot 2 in een 'klaslokaal' van 4 bij 2 gezeten met vijf kinderen en zes juffrouws. We konden ons voor ons gevoel niet erg nuttig maken, wat best frustrerend was. Om 2 uur werden de kleinste kindjes wakker en kwamen de andere kinderen uit school, maar om 3 uur werden we al weer opgehaald. Het is bij onze schoolopdrachten niet echt de bedoeling dat we de taak van een juffrouw krijgen, dus we hebben dit maar meteen verteld tegen Sonja. Sonja is onze begeleidster van de projecten en woont ook bij ons in huis. We hebben haar verteld dat onze taken in het weeshuis niet goed aansluiten bij onze opdrachten van school en dat we op deze manier niet onze activiteiten uit kunnen voeren. Ze reageerden hier positief op en wilde ons graag helpen. Morgen gaat ze mee naar het weeshuis en gaan we in gesprek met Sasa (de juffrouw in het weeshuis). Hopelijk kunnen we dan een mooie planning maken en kunnen we ons zinvol gaan voelen in het weeshuis :) De kindjes zijn wel erg lief en kunnen je geen tel met rust laten. De aandacht vinden ze helemaal geweldig en ze waarderen de kleinste dingetjes. Ondanks alle ellende die de kinderen met zich mee dragen, staat er constant een grote glimlach op hun gezicht en hebben ze de grootste lol samen. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren!

Ik hoop dat jullie zo weer een beetje op de hoogte zijn. Er staan nog zoveeeel leuke dingen op de planning, maar die ga ik jullie nog niet verklappen hahaha! Oh en trouwens, ik was maandag al lekker verbrand hier. Elke dag rond de 25 graden en bijna geen wolkje aan de lucht. Zijn jullie al jaloers? Hahaha!

Heel veel liefs! X